Hondenbaan of luizenbaan? Het HPC zoekt een nieuwe voorzitter!

Alleen commentaar via een blaf- en jankblog is ook zo flauw. Daarom waren we heel even in de verleiding gebracht toen we een prachtige vacature in de Haagse popscene voorbij zagen komen: het Haags Popcentrum zoekt een nieuwe voorzitter! Toch gaan we niet solliciteren. Het is een mooie shortcut om ‘s op Parkpop te spelen, maar verder heb je niks te zeggen en alles te verliezen.

Wij staan natuurlijk met vier poten in de blubber van de Haagse popscene (en dat is al functie-eis nummer 1), en hoewel de vacature honden niet per definitie uitsluit, lijkt het ons niet echt een makkelijke baan. Dat heeft niets te maken met het feit dat het een onbetaalde betrekking (dat is gewoon gebruikelijk voor dit soort functies), maar het Haags Popcentrum heeft spannende tijden voor de boeg.

Op dit moment liggen de subsidieaanvragen van de Haagse cultuursubsidieslurpers bij de gemeente. Het gaat hierbij niet om een Excelletje en een conceptflyer voor een wijkfestival, maar om meerjarensubsidie op basis waarvan instellingen hun werk willen doen in de periode 2017-2020. Verpruts je die aanvraag, dan moet je meteen vier jaar op de blaren zitten. Dit geldt dus ook voor het HPC.

Honden of luizen

Maar is het voorzitterschap van het HPC daarmee een hondenbaan of een luizenbaan? Moeilijk te zeggen. De huidige subsidieaanvraag (met de bijbehorende beleidsvoornemens) is in ieder geval al de deur uit, dus als nieuwe voorzitter heb je op dat vlak niet zoveel meer in te brengen als je medio 2016 aantreedt. Dix points voor luizenbaan, dus. Maar moet je daar nou zo blij mee zijn? Je treedt aan als voorzitter op het moment dat het beleid in grote lijnen al is uitgezet, je bent er vervolgens formeel juridisch verantwoordelijk voor, maar je hebt er zelf niet je stempel op kunnen drukken. Wij zouden niet veel voelen voor zo’n hondenbaan.  

Bruinkleurig vooruitzicht

Maar wat nou als de subsidieverstrekking nogal slecht uitpakt? We hebben eerder al geschreven dat het, gezien het karakter (en vooral de huidskleur van alles wat ook maar in de buurt van het HPC komt) het er voor het HPC niet per se rooskleurig uitziet. Als het HPC wat bruinkleuriger zou zijn, zou dat al een hoop schelen (overigens: we gunnen het HPC alle subside van de wereld). De nieuwe voorzitter zou dus zomaar de scepter gaan zwaaien over een toko die de komende vier jaar te maken krijgt met een pijnlijke bezuiniging, en dat lijkt ons toch een afbreukrisicootje voor de juridische opperbaas van het HPC en sowieso geen prettig vooruitzicht.

Mooie speelplekken

Maar, beste dbrmnn, is er dan helemaal niets te zeggen voor die pluche zetel in Loosduinen? Natuurlijk wel: zo’n stekkie in het centrum van de macht heeft uiteraard een hoop voordelen. Eén van de bestuursleden van het HPC, secretaris Arjen Petri, is gitarist van AC/DC-ouwelullenband Rosie. Rosie is een behoorlijk goede AC/DC-covertribute act. Prima, ieder zijn ding. Maar Rosie speelt toch best regelmatig op allerlei door het HPC georganiseerde dingetjes, en daar schamen wij ons als Hagenezen toch een beetje voor. We hebben het al eens gezegd: een AC/DC cover-tribute band tijdens de uitreiking van de Haagse Popprijzen? Wat voor indruk op de buitenwereld willen we eigenlijk maken? En daar blijft het niet bij: Rosie in de grote zaal op Winterfest, Rosie op het HPC-podium op Parkpop (of tenminste, dat was de bedoeling). Treffender kan het manco van het HPC niet in beeld worden gebracht: als er nou één band al 40 jaar hetzelfde doet is en stug wittemannenrock blijft maken, dan is het AC/DC wel. Wit en weinig vernieuwend, dat lijkt ons een aardige typering van het Popcentrum in Loosduinen.
Maar goed, vind je dit allemaal irrelevante luchtfietserij en heb je geen zin om het HPC te sponsoren voor mooie speelplekken, dan is het voorzitterschap van het HPC misschien wel wat voor jou.